Scheveningen -> Muiden -> Lemmer

Schevingen -> Muiden -> Lemmer: STORM!
Het laatste traject, we hebben de organisatie van Sail Amsterdam gevraagd of het voor pleziervaart mogelijk is om tegen de vaarrichting in van de Tall Ships via het Noord Zee kanaal richting Amsterdam te varen, wat dus geen enkel probleem was, de Zuid Sluis was opengesteld voor al het van zee komende verkeer dus kom er maar in!
De weersverwachting gaf ondertussen al aan dat er storm opkomst was vanuit het nauw van Calais. Afstand Scheveningen IJmuiden is ongeveer 4 uur varen, IJmuiden is ook in slechtweer condities goed aan te lopen, de voorspelde windrichting zou zuidwest worden, wat voor ons dus een bakstag wind betekent en onder slecht weeromstandigheden goed beheersbaar is, dus we gokken er op dat we voor de ellende binnen zullen zijn!
Nu is gokken absoluut niet mijn sterkste punt en dus belanden we midden in de storm.
Windkracht 8-9 met windstoten van 130 km/uur en golven die snel opbouwden tot 3 a 4m! De Alegria en haar bemanning moest zich weer eens bewijzen! Klaas en ik sturen om de beurt omdat de stuurautomaat dit geweld slecht aan kan. Normaliter zou een storm als dit voor top en takel uitgereden moeten worden alleen we zitten aan lage wal én willen gewoon zo snel mogelijk richting de veiligheid van het Noordzee kanaal. Dus sturen maar! We surfen golf na golf in ijltempo richting de haven ingang. Klaas en ik kijken elkaar zo nu en dan en genieten zelfs van dit laatste staartje grof geweld!
Eenmaal tussen de havenhoofden komen ons, al stampend, een aantal tall ships tegemoet. Toch indrukwekkend, die enorme zeilschepen met al hun masten en zeilen!
Het schutten gaat vlot en we varen al gauw op alleen op de fok door het kanaal richting Amsterdam, lekker even eieren met spek, knoflook en tomaat in de pan en dan het adrenaline niveau maar eens rustig laten zakken! We zullen morgen allebei spierpijn hebben!
In Amsterdam aangekomen blijkt het onmogelijk te zijn nog een ligplaats te vinden dus maar weer verder richting Muiden. In de eerste instantie was het plan om voor anker te gaan alleen de huidige wind én weersvooruitzichten zijn niet echt uitnodigend! Nog één nachtje, met uitzicht op het Muiderslot, en dan richting huis!
De laatste mijlen!
We vertrekken, na lekker vers Nederlands brood te hebben gegeten, om 08:30 uit Muiden om via Lelystad richting Lemmer te varen. De windmeter geeft nog steeds gemiddeld 40kn wind aan (8bft) alleen zonder de hoge golven van de Noordzee voelt het bijna als een pleziertochtje. We zeilen ook nu weer alleen op de fok en halen snelheden die eerder in de buurt van de 7kn ligt dan daar onder. Houdt dus in dat we bijna constant tegen en over de rompsnelheid van de Alegria uitkomen!
Ik maak gebruik van deze ‘betrekkelijke’ rust om binnen in de Alegria alvast wat op te ruimen.
Klaas en ik zijn goed op elkaar ingespeeld wat weer bewezen wordt als we de sluis van Lelystad in varen. We leggen zonder enig probleem, met een forse dwars wind, aan de hoge wal aan terwijl voor ons een grotere zeilboot onder luid gescheld van de schipper dwars in de sluis komt te liggen. Dit soort weer vraagt om ervaring en teamwerk!
Het IJsselmeer wordt met de zelfde snelheid doorkruist alleen neemt de wind nog wat toe en krijgen we zo nu en dan windstoten van ruim 100 km/uur te verwerken! Ook een IJsselmeer moet niet onderschat worden!
Aangekomen bij de prinses Margriet sluis gaat het bij ons ook mis! Het rolsysteem van de fok hapert en we worstelen in deze harde wind met klapperend zeil om het rolsysteem weer gangbaar te krijgen. Het is ronduit link om nu voorop de boeg te moeten werken omdat de fokkeschoten als zwepen om je hoofd heen en weer klappen! Niet echt leuk, na een kwartiertje worstelen schiet het systeem los en kunnen we de fok, zonder kleerscheuren, inrollen om de laatste sluis te schutten.
En dan is daar dan echt het einde van een geweldige tocht, July staat ons, samen met een vriendin, bij de haven op te wachten. Nog even tanken, de boot in een box, uitruimen en weer richting huis.
Het voelt onwennig en zelfs nu, 2 dagen later, weet ik nog niet goed hoe ik kan verwoorden wat ik voel.
Ik weet alleen een ding heel zeker!!
Ik ben ontzettend blij dat ik deze tocht aangegaan ben, iedere minuut was een ervaring die meer dan waard was mee te maken. Het was mooi, zwaar, ontspannen, verdrietig, euforisch en fijn, noem het allemaal maar op. Ik heb heel veel over mezelf geleerd, mijn grenzen leren kennen en verlegd, mooie dingen gezien en meegemaakt en een boel fijne mensen leren kennen!
Nu eerst weer thuis, het zal voor July en mij best even weer wennen zijn om weer continue samen te zijn. Ben daarom ook blij dat ik pas de 15e weer aan het werk hoef.
Ondertussen begin ik al een beetje na te denken hoe ik dit verslag zal eindigen, heb alleen even tijd nodig alle gebeurtenissen een plek te geven.