Reis La Coruna -> Azoren: Deel 2

Dag 4: Dinsdag 25-05-10
0:10, Ik zit op wacht te kijken naar een volledig onbewolkte hemel. De grote beer en de poolster zijn duidelijk zichtbaar. Het is fijn om te weten dat er op dit moment ook iemand, ongeveer 2000 km hier vandaan, naar die zelfde maan kijkt, voelt als of we even heel dicht bij elkaar zijn.
De wind is gedraaid van NO naar NW en is ongeveer 4 Bft. Volgens de navtex is de verwachting dat de windrichting onder invloed van een naderend hoge druk gebied nog meer vanuit west zal gaan komen wat voor ons niet echt goed nieuws is. Onze koers moet 253gr zijn wat mogelijk in zal houden dat we moeten gaan laveren. Voorlopig proberen we eerst maar zoveel mogelijk hoogte te winnen door zo scherp mogelijk aan de wind ca 265gr te koersen.
Het is prachtig om nu op wacht te zitten, golven van ca 2,5-3m hoog, een bijna volle maan. Ik zit te kijken naar het lei gangboord waar het zeewater zo nu en dan met bakken tegelijk door heen loopt. Ik vind het ongelooflijk te zien hoe de Alegria onvermoeibaar golf na golf beklimt en ons met een gemiddelde snelheid van 5-6 kn dichter bij de Azoren brengt.
Dit soort momenten maakt het zeilen mooi!
22:00; Heb geprobeerd na mijn wacht wat te slapen, lukte alleen niet best. De wind is stevig aangetrokken, de golven hoog en bokkig waardoor de Alegria nu niet meer klimt maar beukt van golf tot golf. Ik heb geprobeerd mezelf in te klemmen tussen de huid van het schip en het slingerschot. Lukt normaal wel om in slaap te vallen, wordt alleen wat lastiger als je bed ineens onder je wegvalt. Het leven aan boord is nu dus heel moeilijk geworden. Manoeuvreren met heet water om thee te maken is plotseling een gevaarlijke uitdaging. Eten maken???? Probeer eens op een bewegende ladder boven je hoofd een pannenkoek te bakken. De Alegria ligt namelijk zwaar over bakboord boeg waardoor de cardanisch opgehangen oven schuin boven ons hangt. Al met al best spannend alleen hoop ik dat we dit niet voor resterende deel van de reis zullen hebben. De Navtex belooft ons al vanaf vanochtend goed weer met een afnemende wind, we merken er alleen nog niets van.
De sfeer aan boord is goed, we moeten wel en gaan er nog steeds 100% voor. Natuurlijk wordt er wel eens stevig gemopperd als er weer iets waarvan je dacht dat het goed vast lag toch door de kajuit vliegt, of na de zoveelste blauwe plek, maar dat hoort er nu gewoon bij. We zien er allebei niet uit, een baard, het haar zout op onze kop gekleefd en ik denk dat we niet echt meer fris ruiken maar we lachen er om. Ik merk alleen wel dat we beide bezig zijn de resterende tocht zo kort mogelijk te praten met allerlei onmogelijke theorieën. Dan en dan zien we land, zo laat kunnen we er zijn, als dit dan …. Een tocht als dit valt ons beide toch zwaar en we vragen elkaar meerde keren per dag waarom we niet gewoon op het Snekermeer zijn gebleven. Uurtje varen, biertje aan de wal en als het harder waait dan 3Bft vooral niet uitvaren. Met windkracht 7 op de oceaan? Ik hoor Jan B al zeggen; Belachelijk! En op momenten als dit geef ik hem hij nog gelijk ook.
De enige die ik tot nu toe niet heb horen mopperen is de Alegria. Maar 10m en ze laat zich niet kennen. Gaat maar door, van golf tot golf, automatisch sturend. Heeft soms weg van een duikboot door de enorme bakken water die over haar heen komen. Ik ben trots op dit schip!
Dag 5; 26 mei 2010
09:00, de wind is iets gaan liggen en meer naar het noorden gedraaid. De Alegria gedraagt zich wat rustiger waardoor we weer wat aandacht kunnen besteden aan wassen, opruimen etc. Luiken open en ik sta mij in de achterhut lekker op te frissen tot … Een heel vreemd geluid, net of er iemand enorm hard blaast!!! Iemand?? Walvissen! Op nog geen 25m afstand! Nico en ik volledig over onze toeren grijpen onze camera’s en, batterij van Nico leeg en ik druk in mijn enthousiasme op de verkeerde knoppen, dus geen opnamen alleen wat een geweldige ervaring, 2 walvissen van ongeveer 10 -12m rustig met ons mee zwemmend. Zo sierlijk en groot! Wat een geweldig begin van de dag!
Later blijkt dat Nico de walvissen deels toch op film heeft kunnen vastleggen. We weten alleen nog niet hoe we films van zijn camera naar de laptop kunnen overzetten.
De rest van de dag verloopt lekker, voor de tweede keer een paar broden gebakken, lekker opgefrist met een puts zeewater over het hoofd en vanavond goed gegeten. Kreeftensoep vooraf met als hoofdgerecht sweet and sour fish met rijst.
Ondertussen is de wind dus zuiver uit het westen gaan waaien dus zullen we plannen moeten gaan maken hoe we gaan laveren. Een simpele effectieve manier is om tijdens stroom draaien gewoon recht tegen de wind in te motoren. Jammer toch weer meer diesel verbruikt als van te voren bedacht.
Verlangen er beide naar om toch zo snel mogelijk weer een glimp van land op te vangen dus ….. jammer van de diesel!
Dag 6: 27 mei
Een beetje mindere dag. Het begon redelijk zonnig alleen betrok snel en het begon hard vanuit zuid west te waaien. Recht op de kop. Een heel knobbelige zee en wind 5-7Bft. Niet echt comfortabel. We zeilen ca 6 Kn door het water en houden onder invloed van golfslag en stroom daar in werkelijkheid (Speed Over Ground SOG) maar ca 3 Kn aan over. Bovendien worden we ca 10 graden naar het noorden weggezet. (COG Course Over Ground). Uiteindelijk maar zeilen gereefd en motor als steuntje in de rug bij. We verlangen allebei naar land dus even geen ommetjes.
Uiteindelijk kregen we einde van de dag weer even bezoek van een school dolfijnen. Ze bleven ongeveer een klein halfuurtje om ons heen spelen en verdwenen toen weer. Ik denk dat ze ons even kwamen bekijken. Iedere keer weer fascinerend. Deze enorme plas water, niets te zien als alleen maar water en dan plotseling heb je bezoek! Hartstikke leuk, maakt in ieder geval dat we ons wat minder eenzaam voelen.
Nog 2 nacht wachten en dan zijn we op …………
Dag 7: 28 mei
Dag begint slecht. Wind en golven nog steeds recht op de kop, dus nog steeds motorzeilend paaltjes pikken! We krijgen bericht over de Navtex dat het meteorologische instituut in Spanje en Portugal staakt en dat we dus tot nader order geen detail weer berichten meer door krijgen behalve mogelijke safety warnings. Nog geen uur later, Gale warning Azoren 8 Bft, waar is niet duidelijk. We hebben geluk dat we een containerboot van Maersk voorbij zien varen. We roepen ze op met de marifoon en treffen een bijzonder behulpzame radio officier die ons wel meer detail kan geven. Wordt nog niet blij, het lijkt er op dat we alleen de staart van de storm over ons heen gaan krijgen. De laatste loodjes wegen het zwaarst!
Nog een nacht wacht en dan komen we s’middags aan op Terceira!
22:00;
Om 19:00 hebben we de psychologische grens van de laatste 100 mijl overschreden. Bedoeling was de whisky er bij te pakken en hier maar eens goed op te toosten, alleen, moet het weer wel een beetje meespelen. We stampen en rollen weer als een hobbelpaard, hoge golven en harde wind tegen, als hierboven al geschreven, de laatste loodjes wegen het zwaarst! Alles is nat, klam en zout. Nico en ik hebben vandaag diverse keren een hoos zeewater over onze kop gehad waardoor we dus tot op de onderbroek doorweekt zijn. Afdrogen heeft geen zin dus laat maar zitten. Morgen hopelijk een warme douche en dit leed is al gauw weer vergeten. We merken allebei wel dat we goed moe aan het worden zijn en we toch zo langzamerhand wel erg naar een nacht in een gewoon niet bewegend horizontaal bed verlangen! Uiteraard na een warme douche en een lekker ‘welkom binnen schippertje’ ter afsluiting van deze etappe!
Waarom we naar Terceira varen in plaats van São Miguel? Dit laatste eiland ligt op dit moment ca 60 mijl van ons vandaan, 40 mijl minder ver dan Terceira, alleen Terceira heeft een haven aan de oostzijde van het eiland waardoor deze huidige storm minder invloed heeft op de mogelijkheid om de haven in te varen. De haven van São Miguel ligt zuiver op zuid west, precies open voor de storm. En de vraag is of deze haven voor ons wel veilig aan te lopen is. (wij zijn maar klein, en de brekers zijn zo groot!! Het is niet eerlijk! )
Bovendien hoeven we vanaf Terceira geen nachten meer door te zeilen om langs wat andere eilanden te ‘hoppen’. Vanaf São Miguel is het eerste eiland ca 120 mijl varen!
Dag 8: 29-5-2010
Eindelijk om ca 13:00 vanmiddag zagen we Terceira liggen. Volledig gehuld in wolken. Wij snappen er niets meer van, de barometer stijgt tot ongekende hoogtes en toch heeft het hier meer weg van Nederland in maart. Terceira ligt niet bezeilt dus duurt het nog zeker 6 uur voordat we vast kunnen maken. Telefoonverbinding is er echter al snel dus gauw even een Sms naar July dat we er bijna zijn! Ze belt me direct terug dus het eerste contact met thuis is alweer gelegd.
Het binnen varen was een beetje een teleurstelling. We hoopten op zonovergoten boulevards met drommen mensen die ons welkom zouden heten, in plaats daarvan stond er een heel sterke dwars wind die het bijna onmogelijk maakte fatsoenlijk aan te leggen. Nog even de hele trukendoos open en eindelijk weer vaste grond onder de voeten!
Lekker douchen, eten July bellen en dan ZZZZZZzzzzzzzzz